Menu
-Hieronder het verslag van een tandartspatient, waarbij een verstandskies getrokken moest worden.-
Het internet staat bol van vragen van mensen die een verstandskies moeten laten trekken of hebben laten trekken De een kan het af met een paracetamolletje en gaat vervolgens dezelfde avond vrolijk uit eten, terwijl de ander wekenlang pijn en klachten houdt, al dan niet vergezeld van opnieuw een bezoek aan de tandarts of kaakchirurg.
Dat er zo’n verschil in zit, ligt aan de situatie: hoe oud ben je, hoe is je lichamelijke gesteldheid, in welke staat is je gebit, zit er een ontsteking, is de extractie snel of moeizaam verlopen, hoe kundig is de behandelaar, etc.? Omdat het bij iedereen net weer anders is, kun je er helaas ook niet van uitgaan dat het herstel bij iedereen hetzelfde verloopt. Het verhaal en dagboek hieronder is dan ook mijn persoonlijke ervaring.
Sinds kind heb ik angst voor de tandarts. Dat begon op de lagere school, toen ik als 10-jarige naar de schooltandarts moest. Ik zat daar in die stoel en de schooltandarts was een rotvent. Hij schreeuwde tegen me (sorry voor het taalgebruik): “HOU JE KANKERBEK OPEN!”. En dat tegen een bang jochie van 10 jaar oud. Niet zo vreemd dat mijn associatie met een tandarts niet zo best was.
Gedurende mijn leven probeerde ik dan ook zo min mogelijk bij de tandarts te komen, wat tot gevolg had dat mijn gebit in een niet zo beste staat was. Tussendoor moest ik door kiespijn noodgedwongen naar een tandarts, maar dat was altijd een nachtmerrie. Ook moest ik een wortelpuntontsteking bij de kaakchirurg laten verhelpen en hij boorde de ontsteking uit mijn bovenkaak. Dat gedreun van die boor in mijn bot zal ik ook niet snel vergeten.
Totdat ik hoorde dat er een narcosetandarts bestond. Na veel vijven en zessen durfde ik daar naartoe en ben daar uiteindelijk over de jaren zo’n 5 keer onder narcose geholpen. Dat was echt een uitkomst. Zodra je slaapt merk je nergens wat van en als je wakker wordt, ben je klaar. Nadeel is dat het wel prijzig is, en niet door de zorgverzekeraar gedekt wordt, maar dat mocht voor mij de pret niet drukken.
Mijn verstandskies was een paar jaar geleden afgebroken bij het eten van een stuk stokbrood. En een jaar geleden kreeg ik kiespijn. Dat duurde een aantal dagen maar door mijn angst ben ik niet naar een tandarts gegaan. Na een poosje zakte de kiespijn weer weg, maar het bleef gevoelig.
Afgelopen 10 december zat ik bij mijn moeder een toffee te eten en de dag daarop kreeg ik weer kiespijn, maar het voelde dusdanig dat ik wist dat het niet vanzelf weg zou gaan.
Na een week kiespijn ben ik gaan zoeken naar een mogelijkheid om onder narcose geholpen te worden, aangezien mijn (narcose)tandarts al had aangegeven dat ik door mijn apneu niet in aanmerking kwam. Ik belde naar de kaakchirurg in het ziekenhuis, maar daar was de wachtlijst minimaal 6 weken en narcose was daar nog niet zo gemakkelijk. Daarna heb ik gebeld met het CBT (Centrum Bijzondere Tandheelkunde), dat ook in het ziekenhuis zit, voor patienten die moeilijk geholpen kunnen worden vanwege kokhalsneigingen, een handicap of anderszins. Ik heb mijn verhaal uitgelegd maar ook daar was er een wachtlijst, dan zou er eerst een intakegesprek plaatsvinden, dan pas een controle en een algehele narcose zouden ze in het uiterste geval pas doen. Dus dat was ook geen optie.
Toen bleef er niets anders over dan terug te gaan naar mijn (narcose)tandarts om onder plaatselijke verdoving geholpen te gaan worden, want dat ik niet langer met die ontsteking kon blijven lopen, dat was wel duidelijk.
Uiteindelijk ben ik op intakegesprek geweest en op de foto bleek dat ik naast de afgebroken en ontstoken verstandskies slechts 1 vulling had die vervangen moest worden. Dat was best een prettige verrassing, aangezien ik 8 jaar niet bij de tandarts was geweest. Wat niet zo prettig was, was het feit dat de verstandskies diep geworteld zat en dat de wortels een beetje bol in het midden waren, waardoor het niet gemakkelijk zou worden om de kies in 1 keer te trekken. Hij zou eerst gesplitst worden (doormidden geboord) en dan getrokken. En opnieuw vertelde de anesthesist mij dat zij geen risico wilden lopen om een patient met slaapapneu onder algehele narcose te behandelen. Maar ze wilden mij wel helpen met een plaatselijke verdoving. Dus toen de knoop maar doorgehakt en mij over mijn angst proberen heen te zetten. De afspraak was gepland voor 5 januari. Ondertussen had ik een antibioticakuurtje meegekregen, maar omdat ik van amoxicilline slijmvliesontsteking in mijn mond krijg, kreeg ik het iets zwakkere Metronidazol. Dat heeft wel een klein beetje geholpen, maar heeft de ontsteking niet weggehaald, omdat de afgebroken kies er nog zat.
Wachtend op de dag van de afspraak lees je ongewild toch verhalen op het internet en veel ervan zijn horrorverhalen en de ervaringen die mensen ermee hebben lopen uiteen van “O, nou, ik kon het wel af met 1 paracetamolletje” tot “Wat een nachtmerrie, wekenlang pijn en bijna niet kunnen eten en slapen”.
Op veel fora lees je vragen van mensen met dezelfde klachten en dan volg je met interesse alle berichten, maar dan opeens stopt het onderwerp omdat er niet meer gepost wordt. Waarschijnlijk omdat de klachten verdwenen zijn en men het niet meer belangrijk vindt om verder te posten. Maar omdat mensen met dezelfde klachten graag willen weten hoe het afloopt en hoelang het geduurd heeft, plaats ik hieronder mijn eigen dagboek van begin tot eind.
Donderdag 5 januari 2016
15.45 – bij de tandarts vulling laten vervangen, gebitsreiniging en verstandskies laten trekken. Was door de ontsteking bijna niet te verdoven en ik kreeg in totaal 6 verdovingen, waarvan 1 direct in de pijnlijke zenuw. Bij het trekken voelde ik nog steeds de pijn door mijn zenuwen gaan. Drie kwartier is ze ermee bezig geweest. Na de 6e verdoving voelde ik nog steeds zenuwpijn wanneer ze probeerde te trekken. Voor mij een complete nachtmerrie, met een assistente die water in mijn neus sproeide, wat het ademhalen niet bepaald gemakkelijk maakte, bang dat de tandarts door de gezette kracht uit zou schieten in mijn wang of iets van mijn bovengebit zou afbreken. Het afbreken van de kies vond ik traumatisch en uiteindelijk heeft ze hem doormidden geboord en de wortels er met heel veel moeite uitgekregen. Ondanks de verdovingen meteen al veel pijn. Thuisgekomen en na de verdoving bleef het wat bloeden en de bloedsmaak bleef tot de volgende dag en de zenuwpijn was ondraaglijk. Kwam dwars door de pijnstillers heen. Heb geprobeerd wat soep te eten en witbrood erin te soppen, maar na een halve kop had ik wel genoeg van die ‘bloedsoep’, wat eigenlijk kippensoep had moeten zijn. De eerste nacht heb ik, door de steken in mijn zenuw, rechtop op de bank in de huiskamer doorgebracht, en zo’n 4 x 10 minuten geslapen.
Vrijdag – 1 dag later
Nog steeds die stekende zenuwpijn, alsof ze een spijker in mijn zenuw had geslagen die er nog in zat. Ik zat van ellende echt te trillen als een schoothondje. ’s Avonds voor het avondeten na de pijnstillers en avondeten zakte de pijn en voelde ik opeens bijna niks meer. Tot ik naar bed ging had ik weinig last. Wat een heerlijkheid was dat opeens. Met de ibuprofen 600 bruis en een paracetamol eindelijk weer wat kunnen slapen.
Zaterdag – 2 dagen later
Ik krijg weer wat kaakkrampgevoel. Ook mijn bovengebit tot aan mijn voortanden beginnen beurs aan te voelen. Gisteren begon mijn wang/onderkaak een beetje dik te worden maar niet overmatig. De zenuwpijn in mijn kaak zit er nog, maar nu meer een doffe, krampende pijn dan een stekende pijn. Wat pijn bij het slikken, wat of door de zwelling komt of doordat ze een druppel verdovingsvloeistof achter in mijn keel had laten vallen. Ook langs mijn hals is het gevoelig, blijkbaar helpen mijn lymfeklieren ook mee in het proces.
Zondagavond – 3 dagen later
Afgelopen nacht beter kunnen slapen en 8,5 uur zonder pijnstiller. Over de hele dag heb ik af en aan last gehad van zenuwsteken in mijn kaak. Vanavond had ik meer last van de rest van mijn tanden tot aan de voortanden zowel onder als boven. Alsof mijn kaak beurs is of alsof mijn tandvlees overal ontstoken is. Misschien is dat het resultaat van de gebitsreiniging, dat eigenlijk niet meer was dan wat aanslag verwijderen met een klein slijptolletje. Dat was ook niet zo’n lekker gevoel, vooral langs mijn tandvlees en blootliggende tandhalzen. Ook trekt er af en toe een doffe ‘pijn’ naar mijn oor, slaap, jukbeen en zelfs boven mijn linker oogkas. Maar dat is nog altijd beter dan de eerste anderhalve dag. Ik heb nu wat meer kunnen eten, zelfs wat chips (I know, right?), al gaat dat maar met kleine stukjes en alles aan de rechterkant. Ook is de zwelling al iets minder geworden. De kies naast de wond doet nog steeds verrot pijn als ik er per ongeluk tegenaan kom met mijn bovengebit. Waarschijnlijk is het bot eromheen flink gekneusd door het wrikken en trekken. Hopelijk gaat het elke dag een stukje beter.
Maandagochtend – 4 dagen later
Vijf en een half uur geslapen en werd wakker met een beetje kaakpijn, maar het was nog uit te houden, maar dan ook weer niet zo dat ik ermee verder kon slapen. Ik slik om de 6 uur een ibuprofen 600 bruis en een paracetamol, dus 3x per dag. Al is de pijn misschien uit te houden, ik slik het wel omdat het ook ontstekingsremmend werkt. Daarnaast slik ik ook Pantoprazol, dat mijn maag beschermt tegen de ibuprofen. Ik had dus al een paar weken terug een antibioticakuur van 5 dagen gekregen om de ontsteking te verminderen voordat er getrokken zou worden. De ontsteking en de eerdere pijn werd toen wel iets minder, maar de afgebroken kies zat er nog en de ontsteking was niet weg. Het gevolg is dat ik nu niet opnieuw een kuurtje kan krijgen. Volgens de tandarts ruimt mijn lichaam zelf de ontsteking op, al duurt dat volgens mij wel een stuk langer, dus houd ik ook langer pijn. De wond ziet er nog steeds rustig uit. Het witte stolsel is nu grotendeels verdwenen en wond lijkt dicht, met hechtingsdraadjes die eruit komen. Ik heb geen idee of het witte stolsel er nog had moeten zitten, maar in ieder geval zie ik het grootste gedeelte niet meer. Ik heb geen koorts gehad en ook ruik/proef ik geen vieze smaak, anders dan door de wond. Nadat ik telkens iets gegeten heb, spoel ik mijn mond voorzichtig met zout water (een kwart theelepel zout in een glas lauw water) en 3 keer per dag poets ik zachtjes de rest van mijn gebit. Zuivelproducten neem ik even niet vanwege dat het de bacteriegroei in je mond stimuleert. Sojaproducten kan wel. Ik ben ondertussen best moe van het weinige slapen van de laatste dagen, het minder eten en het zeurende gevoel in mijn kaak en gebit. Het is nu maandag laat in de middag en mijn hele kaak is al de hele dag pijnlijk. Helaas meer pijnlijk dan gisteren. De hele linkerkant van mijn gebit lijkt beurs en gevoelig, zowel boven als onder. De kaakkramp/pijnscheuten door mijn kaakzenuwen zijn erg aanwezig. Ook plekken in mijn bovenkaak doen pijn, alsof je een tandenstoker tussen je kiezen in je tandvlees drukt. De pijn trekt door naar mijn jukbeen en slaap en soms voel ik een druk op mijn neusbrug. Ook de hele tijd een soort kramp in mijn kauwspier aan de linkerkant. Ik heb er hoofdpijn en een stijve nek bij gekregen. Of dat ermee samenhangt betwijfel ik, want ik heb ook niet zo lekker geslapen. Ibuprofen 600 + paracetamol + codeïne genomen. Na een half uur zakt de pijn gelukkig weer. ’s Avonds gaat de wond weer een heel klein beetje bloeden. Opnieuw pijnstillers genomen (zonder codeïne) om 23.15 uur.
Dinsdag – 5 dagen later
De laatste dagen werd ik vroeg wakker om weer wat in te nemen, maar nu heb ik aan 1 stuk door geslapen tot 9.35 uur. Dus er zit nu een langere tijd tussen, wat een goed teken is. Ook heb ik nog niet zoveel pijn, al voel ik wel dat ik een beurse kaak heb en lichtjes voel ik steekjes door mijn kaak. Ik voel dat de wond nu wat gevoelig is, maar volgens mij komt dat doordat er een hechting te strak zit. Hopelijk lossen die snel op. Ik probeer de pijnstillers uit te stellen tot 11.15 uur, dan zit er 12 uur tussen ipv 6 uur. Ik heb tot nu toe met zout water gespoeld, omdat ik niet goed tegen chloorhexidine mondwater kan zoals Perio-Aid. Ik las goede dingen over Retardex mondwater en heb dat besteld. Hopelijk heb ik dat morgen in huis, want het wondgebied poetsen doe ik echt niet. De kies naast de wond doet nu ietsje minder pijn bij aanraking, dus daar blijf ik verder ook maar vanaf. Om 11.15 uur weer pijnstillers genomen, al valt de pijn mee, maar het werkt zoals gezegd ook ontstekingsremmend. Een bericht naar de tandarts gestuurd met de vraag of ik een vervolgkuurtje antibiotica kan krijgen, om de ontsteking sneller te verhelpen. Ik kreeg een telefoontje terug dat er toch al wel verbetering in zit en dat ik het nog een paar dagen langer aan moet kijken. Het kaakbot heeft tijd nodig om te herstellen en het lichaam moet de tijd krijgen de ontsteking af te voeren. Ik voel me al iets beter dan gisteren, maar de pijn kan altijd weer terugkomen. Ondertussen is het nu laat in de avond en het was niet zo’n slechte dag. Weinig pijn, alleen de kies ernaast is nog zeer gevoelig en het tandvlees langs mijn andere tanden en kiezen aan de linkerkant voelt alsof het opengeschuurd is door het slijptolletje van de gebitsreiniging. Vanmiddag ben ik een stuk gaan wandelen en ik merkte dat ik daarna meer last kreeg. Hoe meer beweging je krijgt, des te sneller komt de pijn weer terug. Niet voor niks raden ze af om te gaan sporten, zwaar te tillen of te bukken als je herstellende bent van het trekken van een verstandskies. Vanmiddag kwam er weer een klein beetje bloed uit. Misschien door er per ongeluk aan te zuigen of doordat een hechting te strak zit. Nu slapen.
Woensdag – 6 dagen later
Helaas werd ik na 5 uur slapen weer wakker met kaakpijn. Ik denk dat ik op de kies naast de wond heb liggen bijten in mijn slaap. Daarbij begon ik gisteren al goed last van mijn onderrug te krijgen door het onregelmatige slapen. Dat kon ik er nog net bij hebben (Not!). Elke beweging veroorzaakt een pijnscheut door mijn rug. Omdat ik sinds de behandeling bij de tandarts met een extra kussen slaap, tegen de zwelling van mijn wang (de zwelling is bijna weg en het ook niet blauw geworden), en ik altijd op mijn rechterzij slaap, heb ik met mijn ruggengraat in een kromme houding gelegen. Ik merk nu geen bloed meer uit de wond en heb zonet weer pijnstilling ingenomen. Nu ik die kies niet meer aanraak, voel ik ook minder pijn. Al tik ik maar heel zachtjes op die kies met mijn kies erboven, dan voelt dat alsof je een stukje zilverpapier tegen je vulling houdt. In de middag, na een wandeling, zakte de rugpijn en ook de kaakpijn werd minder. De rest van de dag is het rustig gebleven. De pijnlijke kies is nog steeds gevoelig, maar kan ik al iets beter aanraken.
Donderdag – 7 dagen later
Ik kan nu langer slapen zonder dat ik wakker word met pijn. Ik neem nog wel ibuprofen in zodat het nog wat kan helpen om de ontsteking te verminderen. Kiezen in de bovenkaak en kies naast de wond nog steeds gevoelig.
Vrijdag – 8 dagen later
De last is wat afgenomen en ik kan voort met minder pijnstillers. De komende dagen zal het hopelijk steeds beter gaan.
Donderdag – 14 dagen later
De laatste dagen heb ik geen echte pijn meer gehad, de kiezen in de bovenkaak zijn minder gevoelig, al is de kies die recht boven de wond zit en de kies ernaast nog steeds wel wat gevoelig, maar ik kan er weer op bijten. De ontsteking is dus op zijn retour. Eten doe ik er nog niet mee, want de wond is nog niet dicht. Er zit nog steeds een (nu kleiner) gat en de hechtingen laten langzaam los. Die lossen nou niet echt lekker snel op, want het voelt alsof er een paar haren achter in mijn keel zitten. Met een lampje en spiegeltje gekeken naar de hechting en ik kon die er voorzichtig uit trekken. Het waren uiteindelijk alleen nog maar een paar losse draadjes die met 1 uiteinde in mijn tandvlees zaten. Ik ga er vanuit dat het steeds beter zal gaan en dat het bot langzaam zal helen. Uiteindelijk is er met veel geweld een kies uitgetrokken.
Ik wens diegenen die nog moeten heel veel sterkte, goede pijnstillers en geduld. Vooral als je, zoals ik, de 25 al ruim gepasseerd bent, dan zitten de wortels steviger in je kaak vast en zal de genezing langer kunnen duren.
© The Parera Project – 2023